Göz Eti Kendiliğinden Geçer mi? Edebiyatın Bakışıyla Bir Anlatı Bir edebiyatçı için görmek, sadece retinayla değil, kelimelerle olur. Göz, romanlarda bir karakterin ruhuna, şiirlerde bir kalbin derinliğine, hikâyelerde ise insanlığın ortak kaderine açılan penceredir. “Göz eti” denilen o küçük ama inatçı doku, sadece bedensel bir mesele değildir; kimi zaman bastırılmış duyguların, görülmemiş hakikatlerin, dile getirilemeyen acıların sembolü gibidir. Bu yüzden “Göz eti kendiliğinden geçer mi?” sorusu, tıbbi bir meraktan çok, edebi bir imge olarak karşımıza çıkar. Göz: Görmenin Değil, Anlamanın Organı Edebiyat tarihinde göz, yalnızca bakışın değil, algının sembolü olmuştur. Homeros’un “Odysseia”sında kör kahin Tiresias, görmeyen gözleriyle hakikati en iyi…
8 Yorum